Takie dane przynoszą raporty Najwyższej Izby Kontroli. Wynika z nich, że rodziny mają aż 60% udział w marnowaniu żywności (3 mln ton). Na drugim miejscu znalazł się przemysł przetwórczy (15,6%), a tuż za nim sektor produkcji rolniczej (15,5%). Ponadto 7% przypada na handel, nieco ponad 1% na gastronomię, a 0,85% na transport. Z tym, że w przypadku przemysłu przetwórczego czy rolnictwa marnotrawstwo wynika często z procesów technologicznych, natomiast gospodarstwa domowe powinny dążyć do wskaźników takich, jakie osiąga gastronomia.

Polakom po prostu brakuje umiejętności planowania zakupów żywności, a także wiedzy o tym, jak ją przetwarzać, przechowywać, magazynować, aby się nie popsuła. Nie czytamy np. etykiet na opakowaniach przez co nie zauważamy terminów przydatności do spożycia. Wielu konsumentów nie rozumie też takich terminów, jak „najlepiej spożyć przed…” lub „należy spożyć do…”. W tym pierwszym przypadku tak oznakowaną żywność można spożyć po upływie terminu przydatności bez negatywnych konsekwencji dla zdrowia, ale w drugim żywność należy spożytkować do wskazanej daty.

Zakupy trzeba przede wszystkim planować, konsumenci sami powinni nabywać taką wiedzę, np. dzięki mediom, poradnikom i edukować w tym kierunku swoje dzieci. Planowanie zakupów to dokładna analiza potrzeb rodziny, zapisywanie listy potrzebnych produktów na kartce, aby nie kupować czegoś zbędnego lub w zbyt dużych ilościach. Taka lista pomoże nam choćby w unikaniu pokusy udziału w promocjach („kup dwa za pół ceny” itp.), które często właśnie powodują, że kupujemy zbyt dużo żywności, której część ląduje potem w koszu na śmieci.