Ekomobilność to systemy i środki dotyczące przemieszczania się osób, głównie w miastach, które powinny być przyjazne środowisku i oszczędnie zużywać energię, będąc także przystosowane dla niepełnosprawnych lub o zmniejszonej mobilności związanej z wiekiem.

Pojęcie obejmuje również System PRT (ang. Personal Rapid Transit- Osobisty Szybki Tranzyt), określany jako ATN (ang. Automated Transit Network- Zautomatyzowana Sieć Tranzytowa) i nową koncepcję miejskiego samochodu elektrycznego, dążąc do równowagi ekonomicznej, ekologicznej, przyjaznej człowiekowi (w tym osobom niepełnosprawnym). Ale ekomobilność to nie tylko to.

Konieczne jest wprowadzenie środków ograniczających zanieczyszczenie, ponieważ może ono przyczyniać się do ataków astmy, alergii i innych chorób układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. Znaczenie tego pojęcia polega na poprawie jakości powietrza i zdrowia ludzi głownie w miastach.

Każdy pojazd osobisty emituje dwutlenek węgla do atmosfery. Również transport towarów jest sektorem gospodarczym w dużej mierze zanieczyszczający środowisko. Zrównoważona mobilność nie jest tylko jazdą na rowerze, autobusem lub poruszaniem się pieszo.

Najważniejszy jest wybór takich rozwiązań, które pomagają zmniejszyć emisję szkodliwych związków, jak np. wybór odpowiedniego środka transportu i ocena liczby osób w tym pojeździe (pojazd mieszczący więcej osób ogranicza zanieczyszczenie środowiska. Inne rozwiązania prowadzące do ekomobilności:

- Sieć rowerów publicznych w wielu miastach
- Wybór transportu publicznego, niż prywatnego
- W prywatnym transporcie umieszczać możliwie maksymalną liczbę pasażerów
- Ograniczenie wjazd samochodem spalinowym do określonych części miasta
- Większe obszary dla poruszających się pieszo